De treinreis der treinreizen

Wauw. Deze vier letters heb ik maar nodig om de afgelopen dagen in de trein te omschrijven. Wat een ervaring! Inmiddels ben ik neergestreken in Ulaanbaatar, de hoofdstad van Mongolië. Hier heb ik na een lange radiostilte eindelijk weer internet, zodat ik jullie kan bijpraten. Op mijn slippers, want in dit hostel is het gebruikelijk om je schoenen uit te doen. De afgelopen vier dagen ben ik opgetrokken met de Nederlandse Marijn, die ik net voordat we vertrokken uit Moskou ontmoet heb in de lobby van het hotel. Eindelijk, een reismaatje! Eenmaal op het station aangekomen bracht Dimitri ons naar onze coupé: een klein hokje met twee stapelbedden en een raampje met uitzicht op het spoor. Gelukkig bleven wij met zijn tweeën, waardoor we allebei het onderste bed konden claimen. Na een onrustige eerste nacht werden we allebei vol verbazing wakker. Met hoge snelheid raasden we langs kleine Russische dorpjes met huisjes van golfplaten. Om de vier uur maakten we een korte stop op een station. Op het perron verkochten Barbuschkas échte Russische lekkernijen, waarvan wij natuurlijk een aantal geprobeerd hebben. Vervolgens gebaarde de knorrige conductrice, wéér zonder enig fluitsignaal, dat we snel naar binnen moesten. Knorrig zijn ze trouwens allemaal, die Russen. Ze kunnen geen woord Engels en ik heb er nog nooit eentje zien lachen.

Vier dagen lang keken we onze ogen uit door het steeds veranderende landschap. Dat ging van bossen tot bergen en van uitgestrekte vlakten tot kleine dorpjes. Een van de mooiste uitzichten was het Baikalmeer. Dit meer bevat meer dan een derde van al het zoete water in de wereld. Mega groot is dus een understatement! Als we even niet uit het raam keken, vermaakten we ons met lezen, kletsen en sporten. Elke dag deden we een kleine work-out. Midden in de gang van de trein werkten we ons in het zweet door middel van onder andere squats en push-ups. Daarna vonden we dat we wel een beloning verdiend hadden: chocola. De noedels kwamen inmiddels ook ons neus uit.

Op de tweede avond, tijdens een stop in Omsk, ontmoeten we de Zweedse jongen Jesper. Ook hij was op weg naar de Mongoolse hoofdstad. We nodigden hem uit voor een gezellig potje kaarten en het drinken van enkele biertjes. Voor mij als niet-bierdrinker was daar natuurlijk een typisch Russisch drankje: wodka! Rusland is trouwens een hemel voor wodka-liefhebbers. In elk winkeltje is er wel voor weinig geld een flesje te scoren. Op de laatste avond waren we getuigen van de Russische grenscontrole. Na eerst twee uur stil gestaan te hebben mochten we het land uit. Om daarna vervolgens wéér twee uur gecontroleerd te worden voordat we Mongolië mochten betreden. Vooral de Russen maakten er met hun honden, grote petten en strenge blikken een heus spektakel van. 

Om 07:00 uur lokale tijd (het is hier 6 uur later dan in Nederland), kwamen we aan op het station van Ulaanbaatar. Daar werden we opgewacht door onze gastvrouw, die ons naar een schattig hostel midden in de stad bracht. Na het ontbijt kregen we informatie over de verschillende trips die hier georganiseerd worden. Vandaag zullen we wat sightseeing gaan verrichten en morgen zal ik afscheid moeten nemen van Marijn en Jesper en zelf de Mongoolse natuur gaan verkennen. Ook nu vinden jullie weer wat foto's van mijn treinreis der treinreizen. Maar eerst, mag ook wel na 4 dagen: douchen! See you!

Liefs Julia