Stelletje Mongolen

Wat een kleine verademing om weer even lekker in een stad te zijn. Ik had totaal geen idee wat ik moest verwachten van Ulaanbaatar, dus liet het allemaal lekker op me afkomen. Nadat we vanuit de trein waren geïnstalleerd in het hostel, besloten we de stad te gaan verkennen. Ulaanbaatar is de enige grote stad in Mongolië en de helft van de 3 miljoen mensen woont er. Eén grote chaos dus. Het verkeer staat constant vast en niemand houdt zich aan de regels. Aan het einde van de eerste dag ontmoeten we de Nederlandse Claartje en de Duitse Heinrich en Daniel. Met zijn zessen brachten we een bezoekje aan de 'Black Market'. Daar troffen we honderden kraampjes en garageboxen aan, waar je werkelijk alles kunt kopen: van neppe Nikes tot schoolspullen en van fruit tot Arak. Arak is een typisch Mongoolse drank van nog net niet beschimmelde paardenmelk met een beetje alcohol erin. Dit moesten wij natuurlijk ook proberen! Met de taxi gingen we terug naar het hostel. Omdat het OV in de Mongoolse hoofdstad eigenlijk niet werkt en de bussen overvol zijn, speelt de gewone burger voor taxichauffeur. Je gaat aan de weg staan, steekt je hand op en wacht tot iemand je oppikt. Voor nog geen euro ben je aan de andere kant van de stad. De Mongoolse tugrik is in vergelijking met de euro bijna niets waard, waardoor je elke dag niet meer dan 20 euro kwijt bent. Heerlijk voor ons studenten!

De volgende dag stond er weer een sightseeing op de planning. Om toch nog een beetje cultuur te snuiven, bezochten we het 'National Museum of Mongolia'. Daar kwamen we doormiddel van verschillende kamers meer te weten over het land. Vervolgens besloten we lekker uitgebreid te gaan dineren, dit keer bij de Zuid-Koreaan. We lieten ons verrassen en kregen allerlei heerlijke hapjes om te delen. De pittige smaak spoelden we weg met een halve liter bier. Ja ja, Juul aan het bier! Dit moest natuurlijk eerst vastgelegd worden door mijn reisgenootjes. Om een uurtje of 12 liet de bediening ons weten dat we nu toch écht moesten gaan betalen. We verplaatsen ons naar een club op de zeventiende verdieping van een gebouw, waar we tot diep in de nacht samen met de plaatselijke bevolking de nodige dansjes waagden.

Met een kleine kater werden we die volgende ochtend vroeg wakker. Ik nam afscheid van mijn nieuwe vrienden omdat we nu allemaal wat anders gaan doen en werd opgehaald voor tripje van twee dagen in de Mongoolse natuur. Na een uurtje of vier stopten we bij een gezin en maakten we een ritje op hun huisdieren: kamelen. Daarna reden we verder naar een ander gezin, waar we een nachtje bleven slapen. Ze wonen in Mongolië buiten de stad niet in gewone huizen, maar in gers. Een ger is een ronde vilten tent. Ongeveer 60 procent van de bevolking woont hierin. Je begrijpt dat deze hutjes ook geen wc hebben, dus werd ik verwezen naar een groot gat in de grond. Dat was even wennen! We werden gastvrij ontvangen en kregen een traditionele maaltijd mét geitenmelk. Daarna speelde ik een potje volleybal met de bewoners. Omdat we middenin de woestijn verbleven, werd het al vroeg donker en koud. Gelukkig kon ik na het feestje van afgelopen nacht wel wat slaap gebruiken. 

Na de lange nacht werd ik wakker van de bewoners die de schapen bij elkaar aan het drijven waren. We kregen een simpel ontbijtje, dit keer met paardenmelk. Voordat we weer begonnen aan onze lange reis terug naar de stad, werd er nog een gezinsportret gemaakt. Op de weg terug deed ik het liefst mijn ogen dicht. Zoals ik al zei is het verkeer één grote chaos en zijn we voor mijn gevoel elke keer maar net aan een ongeluk ontsnapt. Ook steken er ineens paarden of koeien over, waardoor de chauffeur bot op de rem moest. Inmiddels ben ik weer veilig terug in mijn hostel en heb ik mijn backpack weer ingepakt. Morgenochtend vroeg vertrekt mijn trein naar Beijing! Vanavond ga ik nog voor de laatste keer genieten van deze toch best wel unieke stad, vroeg slapen en mijn reis vervolgen. Voor wat kiekjes van de afgelopen drie dagen, check mijn foto's!

Liefs en tot snel!